چه بگویم گله ای نیست

خودم را در زمرۀ افرادی که شیفته غرب هستند و هر چه را که در عالم غرب اتفاق میفتد، حجت می پندارند، به حساب نمیاورم ولی معتقدم در مواردی که می شود از بیگانه درس گرفت، باید تعصب را کنار گذاشت و شیوه ای را که منطق و عقل گواهی به درست بودن آن می دهند انتخاب کرد. یکی از این موارد وقت شناسی است که متاسفانه خیلی از ما با آن مانوس نیستیم. چه وقت شناسی به معنی به موقع سر قراری حاضر شدن و چه هنگامی که می خواهیم مطلبی را عنوان کنیم

هر چند که در ادبیات ما روی وقت شناسی تاکید شده ولی گویا بعضی از ما خیلی از اصل دورافتاده ایم. شنیدید که می گویند

هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد

جز راست نباید گفت، هر راست نشاید گفت

خلاصه حتی حرف حق را هم در موقع خودش باید گفت (البته این قانون تبصره هم دارد ولی بماند برای بعد). اشاره ای که به عالم غرب در ابتدای نوشته داشتم به جهت نکته ای بود که می خواهم ذکر کنم و آن نکته چنین است: در برخی از مراسم ازدواج این طرف آب قبل از بسته شدن "قرارداد ازدواج" به حضار اجازه داده میشود تا چنانچه دلیلی برای مخالفت با پیوند زناشویی طرفین دارد اعلام کند وگرنه برای همیشه خاموش بماند

Speak now or forever hold your peace

شاید هیچ چیزی به خوبی این رسم اهمیت بیان مطلب در موقع خاصی را نرساند. عزیزان من بیایید هنگام بیان پیشنهادات و نظریات که خیلی از آنها هم سازنده و مبارک هستند کمی به زمان هم بیندیشیم و یک ماه زمان تدارکات را نادیده نگیریم تا بعد از اتمام کار تازه بخواهیم طرح پیشنهادی بدهیم، هر چند آن طرح درست ترین درست روی زمین باشد

امیدوارم که دوستان، سروران و همکاران گرامی را با این گفته نرنجانده باشم 

© All rights reserved