داشتم آهنگ جدید سپیده "نازنین یارم" رو گوش می کردم، این سوال اومد به ذهنم، نمی دونم آیا جوابی براش داری یا نه. سوال اینه: چرا این نازنین یارها همیشه بانی دردهای بزرگ میشن؟ وجه مشترک یار و آزار چیه؟ خب قبول هر دو به - ار- ختم میشن ولی بازم میگم ترکیب این دو جور در نمیاد! درست مثل اینه که یه یخچال تمام عیار داشته باشی که کارش این باشه که غذاهای داخلش رو به دمای اشتعال برسونه!... ولش کن. میگم اصلا چطوره وارد این بحث نشیم. به قول شاعر
از دست عزیزان چه بگویم گله ای نیست گرهم گله ای هست دگر حوصله ای نیست
© All rights reserved
2 comments:
واقعا هم این یک مشکل اساسیه. هرچی یک نفر برای ادم مهمتر و عزیزتر باشه دردی که بهت وارد میکنه عظیمتره
نازنين ! در اينكه يار وأزار با هم جور در نمياد بحث روانى و فلسفى خودشو داره و حالا اونو به كنار ميذاريم ولى نكته مهمتر وجالبتر أينه كه چه خوب شما به دنبال سوژه هاى جديد و دست نخورده هستيد !
اونارو از پستوها و زوايا ودل يخچال ها و.... بيرون ميكشيد و نو أورى مى كنيد و اين كار پويندگى شماست كه هميشه با در نظر گرفتن تجربيات گذشته نگاهتان را معطوف به پيش وجلو ميداريد.
پیامی از ثریا جان
Post a Comment