از دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

گاهی چیزهایی رو تجربه می کنم، میبینم یا میخونم که باعث میشه از آدم بودن شرمنده بشم. یه زمانی خودم رو گول میزنم که درست میشه اینطور نمیمونه. اصلا مگه میشه! ولی وقتی که کلام رو قاضی میکنم میبینم که
 نه جهالت را پایانی است و نه حماقت و خیانت عمال ایشان را حد و حدودی 

_________

در مکتوبی از احمد سروش خواندم که 

ابوعلی منصور (الحاکم به امرالله) در تظاهر به دینداری  و در امر بمعروف و نهی از منکر شدیدا مبالغه می کرده. یکی از دستورات او این بوده که فرمان داده زنان از خانه بیرون نیایند و کفش دوزان کفش زنانه ندوزند. ولی هر گناهی که از اتباع  وی نسبت بخلایق سر میزد نادیده می گرفت. روزی نامه ای دریافت می کند که در آن به او ناسزایی  داده اند. خشمگین می شود و دستور می دهد تا مصر را به آتش بکشند. پس خود بتماشای ویرانگری می رود و خود را آزرده خاطر و بی اطلاع از جریان نشان می دهد
    ________

خدایا پناه به تو از عوام فریبان، دروغگویان، نادانان و پست صفتان
و سپاس برای نعمت انسان گرچه جوهری نادر است 

جمله زیر منسوب به دکتر علی شریعتی است
"در عجبم از مردمی که خود ریز شلاق ظلم و ستم زندگی می کنند و بر حسینی می گرییند که آزادانه زیست و آزادانه مرد"
     

© All rights reserved