پرسه در کوچه یس کوچه های هنر - کنسرت همای، عباسی و مستان

این پست را نه به عنوان منتقد و صاحب نظر در امر موسیقی بکله به عنوان شنونده می نویسم. نظرات بیان شده جنبه تخصصی نداشته و چیزی جز برداشت شخصی من نیست

+++

شبی بین هفته، آنهم در فصل امتحانات، چندان هم فرصت ایده الی برای اجرای برنامه موسیقی نیست. با این حال جمعیت نسبتا زیادی (در مقایسه با ایرانیان مقیم منچستر که معمولا از این نوع برنامه ها استقبال می کنند)  برای کنسرت پرواز همای، یلدا عباسی و گروه مستان دورهم گرد آمده بودند. اولین بار حدود چهار سال پیش شاهد هنرنمایی این گروه در منچستر بودم. از اینکه مجددا شانس حضور در برنامه ی این گروه نصیبم شده بود خوشحال بودم

 برخلاف رسم معمول برنامه های ایرانی، این کنسرت به موقع شروع شد. صداقت شعرها برایم جذاب بود، یورتمه آزاد قلم بر دشت کاغذ را می شد در آنها حس کرد. ترکیب شعر و موسیقی چون مرهمی بر زخم های روح اثر می کرد و بر دل می نشست. سعی کردم کنسرت چهار سال پیش را با اجرای 2014 مقایسه کنم. تفاوت بارز و عمده ای که در کار گروه به چشم می خورد همکاری خانم عباسی با گروه بود که اجرا را در سطحی متفاوت ممکن ساخته بود (حضور زنان در عرصه موسیقی ایران را پدیده ای تحسین برانگیز و خود را مدیون تک تک این هنرمندان می دانم). شاید تنها موردی که به عنوان انتقاد می توانم ذکر کنم،  در اجرای دو صدایی پرواز همای و یلدا عباسی بود که گرچه اکثرا هماهنگ بود گاهی به علت اختلاف فاحش در تن صداها، صدای یلدا عباسی تحت سلطه قرار می گرفت و اجرای دو صدایی دو خواننده گاهی تبدیل به ترکیبی از صدای خواننده اصلی و خواننده ی پشتیبان (حتی گاهی نیمه پشتیبان) میشد. البته نمی دانم که آیا با توجه به موقعیت زنان در ایران این اختلاف  به عمد بود یا نه. شاید هم این موردی بود که باید با صدا تنظیم می شد - با تشکر از آقای تربتی که بعد از نگارش این بخش توضیحاتی در مورد این اجرای دو صدایی فرمودند. ایشان این اجرا را کاری تکنیکی خواندند که خاصیتی بدین گونه دارد و کمتر کسی توانایی انجام آنرا دارد

کیفیت صدا در اجرای موسیقی زنده بسیار مهم است، این امر در موسیقی سنتی حتی اهمیت بیشتری نیز پیدا می کند. گمانم در این دیار تا دستیابی به شرایط ایده ال پخش صداهنوز راه زیادی داریم. شاید هم تقصیر تا حدودی از ماست. اکثر ما (این ما شامل من هم می شود) دقیقه نود تصمیم می گیریم تا در برنامه شرکت کنیم و بلیت را از قبل تهیه نمی کنیم. در نتیجه حسابی نیست که در شب برنامه چند نفر شرکت خواهند کرد و آیا فروش بلیت ها بهای کرایه ی سالن و دستگاه های صوتی مناسب تر برای موسیقی سنتی را شامل می شود یا نه. خلاصه مسئله صدا را هم می گذاریم به پای کمبود یا نبود امکانات

از تفاوت بین دو اجرا در سالهای 2010 و 2014 نوشتم. نمی دانم آیا آوای نی در اجرای 2010 هم به همین صورت بود یا نه. بهرحال تک نوازی نی بسیار دلنشین بود، فقط زمان کمی به آن اختصاص داده شده بود، کاش بیشتر به شنیدن آوای نی مهمان می شدیم

باری، یکی از دلچسب ترین قسمت ها مانند اجرای قبلی این گروه همنوازی اسفندیار شاهمیر (دف) و سحاب تربتی (تنبک) بود.  اگرچه تشویق بی موقع خیلی از تماشاگران امکان درک کامل زیر و بم این ترکیب مسحور کننده را سلب می کرد، شاهد واکنش خودجوش تماشاگران بودن هم خالی از لطف نبود

بعد از برنامه به جمع مشتاقان عکس و امضا پیوستم. فرصتی شد تا سوالی را که چهار سال پیش داشتم از سحاب تربتی بپرسم با تشکر از ایشان که سوالات نه چندان تخصصی بنده را تحمل کرده و پاسخ گقتند

از شیوه آماده شدنتان برای نواختن تنبک بگویید 
قبل از اجرا تمرینات خاصی برای گرم کردن دست انجام می دهم. نرمش انگشتان. از انگشت کوچک به بزرگ و برعکس، هر انگشتی بطور جداگانه، بعد کل انگشتان با هم و حرکت کل دست  (باز و بستن انگشتان) ادامه میابد. معمولا این تمرینات روزانه است

چقدر باید برای این نرمش های روزانه زمان بگذارید  

معمولا حدود 20 دقیقه برای نرمش و برای ساز زدن حدود 2 ساعت روزانه کار می کنم

پس کلا بعد از نرمش حدود 2 ساعت تمرین می کنید
حداقل. این بطور معمول هست. باید اتودهایی جهت ریز زدن و نرم کردن حرکت های دست هم انجام دهم و سپس به اتودهای سرعتی بپردازم که حدودا یک ساعت طول می کشد

معنی اتود را باید بعدا در اینترنت پیدا کنم
منظور تمرینات جهت ساز زدن است

+++

 برای آشنایی بیشتر با مستان و همای به سایت زیر مراجعه نمایید
 http://parvazehomay.com/
سایت زیر سایت اختصاصی سحاب تربتی است
http://www.sahabtorbati.blogfa.com/
مصاحبه رادیو صدای آشنا (َ96.9 اف.ام) با پرواز همای از رادیو پخش شده و مصاحبه با یلدا عباسی هم به زودی ازهمین  رادیو پخش خواهد شد

© All rights reserved

A Fantastic day

Stockport, UK

Homay and Mastan at their concert in Manchester, England on 21 June 2010

At the beginning of the concert, there were a few hiccups with respect to the fine-tuning of the sound (a crime committed by the sound engineer, perhaps?). But overall it was one of the best Persian concerts that I have ever attended. After the group left the stage, the audiences’ deafening applause made them come back and do one last song.

My favourite was "Daf and Tomback duet". I was hooked on the speed of Sahab Torbati's fingers beating a fast rhythm on the Tombak and was thinking about the slight pain in my own fingers after a long session of typing that day. I wish, one day, I could photograph him as he plays Tombak; unfortunately all I could manage on that day was this not so sharp photo from a distance!

Can't wait for their return.

کنسرت گروه همای و مستان، منچستر انگلستان، تابستان 2010

در آغاز کنسرت، کیفیت صدا آنچنان که می باید بی نقص نبود، با این حال این کنسرت یکی از بهترین کنسرتهایی بود که تاکنون تجربه کرده ام. پس از پایان برنامه و ترک صحنه توسط هنرمندان، صدای کر کننده کف زدنها، سوتها و فریاد "دوباره، دوباره" تماشاچیان، همای و مستان را وادار به بازگشت مجدد به روی صحنه و اجرای آهنگی دگر کرد

قسمت مورد علاقه من اجرای دونفره تمبک و دف بود. همینطور که محو تماشای حرکات انگشتان سحاب تربتی که به سرعت به تمبک ضربه میزد شده بودم، به درد خفیف انگشتان خودم پس از یک روز طولانی تماس با صفحه کلید فکر میکردم. امیدوارم که روزی بتوانم از ایشان در حال نواختن تمبک عکسی بگیرم

بی صبرانه منتظر بازگشت گروه هستم و امیدوارم که اینبار بتوانم عکسی بهتر از گروه بگیرم

:)