A hundred year old teapot

Of course I'm just guessing the age of this teapot, but it must have witnessed many joyful and sad occasions in the life of many people before me. It's only a small pot so it has probably been used to make tea for one. As I was drinking my tea I wondered what stories it could tell about people whom it has seen. If only the teapot could talk. I put my cup away and started tying:

"I wish they would have turned their TV off or at least took me back to the kitchen. There is too much talk about you know who and his overt racism. U.S. IS THE ONLY COUNTRY WHO HAS USED ATOMIC BOMB. What guarantee do we have that they won't use it again?"  

 این قوری مورد علاقه منه، به خاطر قدمتش.  اگه می توانست حرف بزنه داستان های زیادی از آدمهایی که دیده بود می گفت. ولی صحبت امروزش شاید این بود: تو را به خدا اون تلوزیون لعنتی را خاموش کنین یا منو برگردونین تو آشپزخونه دیگه حالم از حرف های نژادپرستانه همونیکه اسمش را نخواهم آورد بهم می خوره

امریکا تنها کشوریه که از سلاح اتمی استفاده کرده و قابلیت استفاده مجدد از اون را هم داره و اینطوری که معلومه به حماقت  استفاده مجدد از اون هم مجهزه

© All rights reserved

محرمیت درد

لپ تاپ را روی پایم گذاشته و رو به حیاط نشسته ام. فواره حوض روشن است  و آب با ضرب باد به هر سو می جهد، چهار فرشته ی دور حوض در سکوتند و مثل همیشه نگاهشان به پایین است، ولی اینبار پرنده ای در آغوششان ننشسته. آسمان ِ آبستن با روپوش چرک تاب ِ سفیدش در اضطراب لحظات باقی مانده تا پایان بارداریش مغموم است و بی جان

 پرندگان فوج فوج در حال گریزند

و من می نویسم ... و هنوز به نیمه راه پایان جمله ای نرسیده ام، فکر تازه ای برای نوشتن در ذهنم جرقه می زند. اکنون به یاد

To Kill a Mockingbird

افتادم، کتابی که در سال 1960 چاپ شده، ولی انگار قرن ها پیش را به تصویر می کشد هرچند که مسائل مطرح شده در کتاب گویا برای همین امروز نوشته شده، گرچه نوع بی عدالتی ها فرق کرده ولی عجیب است و دردناک که هنوز هم با همان بی فکری ها، خود پرستی ها و تعصب های نسل و نسل های قبل دست به گریبانیم. گویا بند اسارت را بریدن نتوانیم

For the window that opens towards our winter-bitten garden, the pregnant sky in its stained and soiled gown remains the dominant view. In my mind, the prevailing idea for writing, however, remains volatile and floating. I look at the emptiness of the world outside, and think about "To kill a Mockingbird", a book written in 60s but seems something from centuries ago. Even-though,we are still slaves of prejudices and injustice. As if we are to remain eternally captive by our ignorance 

© All rights reserved