پرسه در کوچه یس کوچه های هنر - کنسرت همای، عباسی و مستان

این پست را نه به عنوان منتقد و صاحب نظر در امر موسیقی بکله به عنوان شنونده می نویسم. نظرات بیان شده جنبه تخصصی نداشته و چیزی جز برداشت شخصی من نیست

+++

شبی بین هفته، آنهم در فصل امتحانات، چندان هم فرصت ایده الی برای اجرای برنامه موسیقی نیست. با این حال جمعیت نسبتا زیادی (در مقایسه با ایرانیان مقیم منچستر که معمولا از این نوع برنامه ها استقبال می کنند)  برای کنسرت پرواز همای، یلدا عباسی و گروه مستان دورهم گرد آمده بودند. اولین بار حدود چهار سال پیش شاهد هنرنمایی این گروه در منچستر بودم. از اینکه مجددا شانس حضور در برنامه ی این گروه نصیبم شده بود خوشحال بودم

 برخلاف رسم معمول برنامه های ایرانی، این کنسرت به موقع شروع شد. صداقت شعرها برایم جذاب بود، یورتمه آزاد قلم بر دشت کاغذ را می شد در آنها حس کرد. ترکیب شعر و موسیقی چون مرهمی بر زخم های روح اثر می کرد و بر دل می نشست. سعی کردم کنسرت چهار سال پیش را با اجرای 2014 مقایسه کنم. تفاوت بارز و عمده ای که در کار گروه به چشم می خورد همکاری خانم عباسی با گروه بود که اجرا را در سطحی متفاوت ممکن ساخته بود (حضور زنان در عرصه موسیقی ایران را پدیده ای تحسین برانگیز و خود را مدیون تک تک این هنرمندان می دانم). شاید تنها موردی که به عنوان انتقاد می توانم ذکر کنم،  در اجرای دو صدایی پرواز همای و یلدا عباسی بود که گرچه اکثرا هماهنگ بود گاهی به علت اختلاف فاحش در تن صداها، صدای یلدا عباسی تحت سلطه قرار می گرفت و اجرای دو صدایی دو خواننده گاهی تبدیل به ترکیبی از صدای خواننده اصلی و خواننده ی پشتیبان (حتی گاهی نیمه پشتیبان) میشد. البته نمی دانم که آیا با توجه به موقعیت زنان در ایران این اختلاف  به عمد بود یا نه. شاید هم این موردی بود که باید با صدا تنظیم می شد - با تشکر از آقای تربتی که بعد از نگارش این بخش توضیحاتی در مورد این اجرای دو صدایی فرمودند. ایشان این اجرا را کاری تکنیکی خواندند که خاصیتی بدین گونه دارد و کمتر کسی توانایی انجام آنرا دارد

کیفیت صدا در اجرای موسیقی زنده بسیار مهم است، این امر در موسیقی سنتی حتی اهمیت بیشتری نیز پیدا می کند. گمانم در این دیار تا دستیابی به شرایط ایده ال پخش صداهنوز راه زیادی داریم. شاید هم تقصیر تا حدودی از ماست. اکثر ما (این ما شامل من هم می شود) دقیقه نود تصمیم می گیریم تا در برنامه شرکت کنیم و بلیت را از قبل تهیه نمی کنیم. در نتیجه حسابی نیست که در شب برنامه چند نفر شرکت خواهند کرد و آیا فروش بلیت ها بهای کرایه ی سالن و دستگاه های صوتی مناسب تر برای موسیقی سنتی را شامل می شود یا نه. خلاصه مسئله صدا را هم می گذاریم به پای کمبود یا نبود امکانات

از تفاوت بین دو اجرا در سالهای 2010 و 2014 نوشتم. نمی دانم آیا آوای نی در اجرای 2010 هم به همین صورت بود یا نه. بهرحال تک نوازی نی بسیار دلنشین بود، فقط زمان کمی به آن اختصاص داده شده بود، کاش بیشتر به شنیدن آوای نی مهمان می شدیم

باری، یکی از دلچسب ترین قسمت ها مانند اجرای قبلی این گروه همنوازی اسفندیار شاهمیر (دف) و سحاب تربتی (تنبک) بود.  اگرچه تشویق بی موقع خیلی از تماشاگران امکان درک کامل زیر و بم این ترکیب مسحور کننده را سلب می کرد، شاهد واکنش خودجوش تماشاگران بودن هم خالی از لطف نبود

بعد از برنامه به جمع مشتاقان عکس و امضا پیوستم. فرصتی شد تا سوالی را که چهار سال پیش داشتم از سحاب تربتی بپرسم با تشکر از ایشان که سوالات نه چندان تخصصی بنده را تحمل کرده و پاسخ گقتند

از شیوه آماده شدنتان برای نواختن تنبک بگویید 
قبل از اجرا تمرینات خاصی برای گرم کردن دست انجام می دهم. نرمش انگشتان. از انگشت کوچک به بزرگ و برعکس، هر انگشتی بطور جداگانه، بعد کل انگشتان با هم و حرکت کل دست  (باز و بستن انگشتان) ادامه میابد. معمولا این تمرینات روزانه است

چقدر باید برای این نرمش های روزانه زمان بگذارید  

معمولا حدود 20 دقیقه برای نرمش و برای ساز زدن حدود 2 ساعت روزانه کار می کنم

پس کلا بعد از نرمش حدود 2 ساعت تمرین می کنید
حداقل. این بطور معمول هست. باید اتودهایی جهت ریز زدن و نرم کردن حرکت های دست هم انجام دهم و سپس به اتودهای سرعتی بپردازم که حدودا یک ساعت طول می کشد

معنی اتود را باید بعدا در اینترنت پیدا کنم
منظور تمرینات جهت ساز زدن است

+++

 برای آشنایی بیشتر با مستان و همای به سایت زیر مراجعه نمایید
 http://parvazehomay.com/
سایت زیر سایت اختصاصی سحاب تربتی است
http://www.sahabtorbati.blogfa.com/
مصاحبه رادیو صدای آشنا (َ96.9 اف.ام) با پرواز همای از رادیو پخش شده و مصاحبه با یلدا عباسی هم به زودی ازهمین  رادیو پخش خواهد شد

© All rights reserved