دیروز اول مهر ماه بود و برای خیلی از خانواده ها اولین روز مدرسه رفتن عزیزانشان، نشانه ای که این کوچولوها، دارند کم کم بزرگ می شوند. ولی مسئله اینجاست که بچه ها کم کم بزرگ نمی شوند و مراحلی از زندگیشان چنان سریع می گذرد که باورش بخصوص برای اطرافیان آنها مشکل است. گاهی سرعت زندگی در عین نسبی بودن رابطه ای مستقیم با آسان و سخت بودنش ندارد. بزرگ شدن بچه ها هم پدیده ای از این مقوله است: دورانی است که شاید سخت بگذرد ولی قطعا زود می گذرد. فرصتی هم برای لذت بردن از این زمان اختصاص دهیم
گاهی فراموش می کنیم که چقدر برخی از فرصتها کوتاه هستند. کاش حواسمان باشد و تک تک ثانیه های اوج زندگیمان را زندگی کنیم. می خواهم بگویم که تا توانی بهانه ای برای بودن بتراش وگرنه بهانه داشتن برای مشغولیت و دوری هنر نباشد
© All rights reserved
1 comment:
خیلی قشنگ گفتی
بفکرم انداختی یک سفری به ایران داشته باشم چون خیلی وقته که این پا و اون پا می کنم. برای شروع هیچوقت دیر نیست. درسته؟! ممنونتم
Post a Comment