شاهنامه خوانی در منچستر - 24

ادامه داستان دلدادگی زال و رودابه

سیندخت (مادر رودابه) به مهراب (همسرش) جریان دلبستگی رودابه و زال را می گوید ولی آنرا دامی از جانب پسر سام می نامد. مهراب از شنیدن این خبر آشفته می شود

چنان دان که رودابه را پور سام

نهانی نهادست هر گونه دام

ببردست روشن دلش را ز راه

یکی چاره مان کرد باید نگاه

بسی دادمش پند و سودش نکرد

دلش خیره بینم همی روی زرد

چو بشنید مهراب بر پای جست

نهاد از بر دست شمشیر دست

تنش گشت لرزان و رخ لاجورد

پر از خون جگر دل پر از باد سرد

همی گفت رودابه را رود خون

بروی زمین بر کنم هم کنون

چو این دید سیندخت برپای جست

کمر کرد بر گردگاهش دو دست

چنین گفت کز کهتر اکنون یکی

سخن بشنو و گوش دار اندکی

ازان پس همان کن که رای آیدت

روان و خرد رهنمای آیدت

+++

اگر سام یل با منوچهر شاه

بیابند بر ما یکی دستگاه

ز کابل برآید به خورشید دود

نه آباد ماند نه کشت و درود

+++

به سیندخت فرمود پس نامدار

که رودابه را خیز پیش من آر

بترسید سیندخت ازان تیز مرد

که او را ز درد اندر آرد به گرد

به چاره دلش را ز کینه بشست

بدو گفت پیمانت خواهم نخست

زبان داد سیندخت را نامجوی

که رودابه را بد نیارد بروی

بدو گفت بنگر که شاه زمین

دل از ما کند زین سخن پر ز کین

نه ماند بر و بوم و نه مام و باب

شود پست رودابه با رودآب

+++

بر دختر آمد پر از خنده لب

گشاده رخ روزگون زیر شب

همی مژده دادش که جنگی پلنگ

ز گور ژیان کرد کوتاه چنگ

کنون زود پیرایه بگشای و رو

به پیش پدر شو به زاری بنو

بدو گفت رودابه پیرایه چیست

به جای سر مایه ب یمایه چیست

روان مرا پور سامست جفت

چرا آشکارا بباید نهفت

+++

بهشتی بد آراسته پرنگار

چو خورشید تابان به خرم بهار

پدر چون ورا دید خیره بماند

جهان آفرین را نهانی بخواند

بدو گفت ای شسته مغز از خرد

ز پرگوهران این کی اندر خورد

که با اهرمن جفت گردد پری

که مه تاج بادت مه انگشتری

چو بشنید رودابه آن گفت وگوی

دژم گشت و چون زعفران کرد روی

سیه مژه بر نرگسان دژم

فرو خوابنید و نزد هیچ دم

پدر دل پر از خشم و سر پر ز جنگ

همی رفت غران بسان پلنگ

سوی خانه شد دختر د لشده

رخان معصفر بزر آژده

به یزدان گرفتند هر دو پناه

هم این دل شده ماه و هم پیشگاه

این خبر به منوچهر رسید و چنان اندیشید که چنانچه این پیوند صورت گیرد از این می ترسم که فرزند این دو به طرف مادر کشیده شود و تمام گنجی را که با آباد کردن ایران و اسیر کردن ضحاک بدست اوردیم از دست بدهیم. نوذر را به پیش سام فرستاد تا سام را فراخواند. سام به پیش منوچهر رفت و بعد از شرح گزارشی از احوال جنگ اخیرش به خواست منوچهر که جنگ با مهراب و نابودی او بود پاسخ مثبت داد

پس آگاهی آمد به شاه بزرگ

ز مهراب و دستان سام سترگ

ز پیوند مهراب وز مهر زال

وزان ناهمالان گشته همال

+++

چنی گفت با سام شاه جهان

کز ایدر برو با گزیده مهان

به هندوستان آتش اندر فروز

همه کاخ مهراب و کابل بسوز

نباید که او یابد از بد رها

که او ماند از بچه ی اژدها

زمان تا زمان زو برآید خروش

شود رام گیتی پر از جنگ و جوش

هر آنکس که پیوسته ی او بود

بزرگان که در دسته ی او بود

سر از تن جدا کن زمین را بشوی

ز پیوند ضحاک و خویشان اوی

چنین داد پاسخ که ایدون کنم

که کین از دل شاه بیرون کنم

کلماتی که آموختم

بگماز = می

قسمت های پیشین

http://sharp-pencils.blogspot.co.uk/2012/11/blog-post_6.html

ص 160- رفتن سام به جنگ مهراب

© All rights reserved