می روم

آفتاب_گردان

:

اگه عقلم سالها پيش به تكامل امروزش رسيده بود همون سي سال پيش با هم ازدواج كه كرده بوديم #هيچ، تا حالا بچه هامون هم عروس و داماد شده بودن. أوائل ازت بدم نمييومد ولي خيلي #آرماني فكر مي كردم. حوصله ي پسراي #عاشق _پيشه رو نداشتم. مي خواستم براي خودم انتخاب بشم نه به علت شباهتم به كسي كه بايد جاشو پر مي كردم. مي دونستم گلوت پيش سهيلا فريماني گير كرده بود. حالا چطور شد كه گذاشتي ازً دستت در بره و با ديگري #ازدواج كنه نمي دونم ولي درست دو ماه بعد ازدواج سهيلا و انتقالش به تهران، به #خواستگاري من امدي. انگار نه انگار كه همه دانشجوا مي دونستن كه شما دو تا با هم سر و سر دارين. وقتي فهميدم كه تو خواستگاري هستي كه اون روز قراره براش چايي ببرم، مي خواستم سيني چاي رو تو همون جلسه روت برگردونم. تو هر موردي ازً اينكه رو نيمكت ذخيره كسي بشينم و انتخابي غير #انتخاب اول باشم متنفر بودم. جه برسه براي زندگي مشترك. آنقدر ازً اينكه بمن به چشم كسي كه بايد جاي خالي اوني كه انتخاب كرده بود تنهات بذاره رو پر كنه نگاه كرده بودي ناراحت و #شرمنده شدم كه حتي براي اينكه مبادا چشمم تو چشمت بيفته، تغيير رشته دادم. أوائل ازً دستت براي اين شرمندگي و دردسراي تغيير رشته عصباني بودم. ولي بعد يه مدت به رشته ي جديد عادت كردم. تو و هم دوره هاي قبلي چيزي ازً جنس #خاطره شدين. بعد #فارغ_التحصيلي هم دردسراي پيدا كردن كار و بيماري پدرم كلا ازً فكر كردن در مورد تو و اتفاقات زندگي فارغم كرد. چند سال بعد هم يك #ازدواج ناموفق داشتم. تازه تازه دارم طعم رهايي رو مي چشم. حالا دوباره #سرنوشت ديدارت رو برام رقم زده. بخشي ازً من مي خواهدت و بخشي ديگر ازً تو و هر چه ازً جنس #عشق است گريزان.
جواب؟
ديگر دير شده. خيلي خيلي دير...

© All rights reserved