هر وقت یاد انگلیسی که در دبیرستان (در ایران) خواندیم می افتم خنده ام می گیرد، جملات عجیب و غریبی را به خوردمون دادند که بعدها فهمیدیم هیچ کس از آنها در این دیار استفاده نمی کند. دیروز باز لابلای کتاب های کتابخانه غرق شده بودم. رسیدم به مجموعه ی آموزش زبان فارسی. کتابی را ورق زدم، دیدم مشتاقان زبان فارسی هم باید از همان دهلیزهای تنگ و باریکی، که ما برای یادگیری انگلیسی از آنها رد شدیم، گذر کنند. از یکی از صفحات کتاب عکسی گرفتم. ولی خودمونیم، آیا هیچ آب نیست؟
© All rights reserved
No comments:
Post a Comment