تزریق عضلانی

همه ما ضمن اینکه خیلی بهم شبیه هستیم، متفاوت هم هستیم. این تفاوت به نوبه خودش می تواند جالب و آموزنده هم باشد. گاهی خوب است که به اختلافات میان افراد یا سیستم های متفاوت فکر کنیم و از مجموع آنها نکته ای بیاموزیم

 یکی از این تفاوت ها، اختلاف بین سیستم پزشکی انگلستان و ایران است. هر یک از این دو سیستم نکات مثبت و ایرادهای خود  را دارد. سیستم معمول پزشکی انگلیس طوری است که پول در ارتباط بیمار و پزشک دخیل نیست و چه دارا باشی و چه ندار، از  مراقبت پزشکی برخوردار خواهی شد. البته مراحل تشخیص و درمان به کندی پیش می رود و تا رسیدن به متخصص باید صبر ایوب و عمر نوح داشت. در ایران همه چیز حتی تشخیص و درمان را باید  با پول خرید، ولی چنانچه پول کافی برای این منظور داشته باشی، درمان به راحتی و با سرعت انجام می شود و نیازی به ایوب و نوح بودن نداری، البته به شرطی که قارون باشی

 همچنین در انگلستان برای معالجه در مراحل ابتدایی و غیر پیشرفته بیماری معمولا از شیوه های کم تهاجمی تر درمان استفاده می شود و درمان دارویی با داروهای خوراکی یا موضعی انجام می شود و به ندرت اثری از آمپول می بینی.  آمپول هایی چون آمپول آنتی بیوتیک که حتی برای درمان سرما خوردگی های معمولی هم به راحتی در ایران استفاده می شوند به علت ایجاد مقاومت در برخی از میکروب ها، برای نسل های آینده می تواند عملی خطرناک و ریسکی باشد. البته محافظه کاری سیستم پزشکی انگلیس در استفاده از داروهای تزریقی در بیماری های دیگر که سرعت درمان در بهبودی موثر است نیز درخور انتقاد است

!خلاصه، وای بر ما که نه نوح هستیم و نه ایوب و نه به گنج قارون دسترسی داریم

لازم به تذکر است که این بحث شامل خیلی از داروها (مانند انسولین) که فقط به شیوه تزریقی استفاده می شوند، نمی باشد

© All rights reserved