Life is a moment
A moment on a winding road at the service station between Sorrow and Exhaustion
Where you rest at the Love Coffee House to remove the stagnant dust from the robe of your heart
And to expose the hidden and unspoken feelings with a smile
Just before the resurgence of the flood of existence pulls you back into the abyss of pain
Where there is only enough time to grab a handful of memories
Or calm the ripples of turmoil that run through the mind,
Drink a sip of silence or take refuge in others' company to learn and teach
For a chance to grow
لحظه‌ای در جاده‌ی پر پیچ و خم تنهایی بین دو ایستگاه غم و فرسودگی
همانجا که در قهوه خانه‌ی مهر نیمچه توقفی می‌کنی تا غبار رکود را که بر ردای دل نشسته بزدایی
.و احساسات نهفته و نگفته‌ات را به لبخندی عریان کنی
دمی قبل از اینکه خیزش مجدد سیل تسلسل تو را باز به ورطه‌ی درد برکشد
در رخصت کوتاهی تا هر چه را که می‌توانی در مشتی خاطره جای دهی
یا با کمی تامل آشفتگی‌های ناهمگون ذهن را سامان دهی همچون آبی که بر انگشتانت می‌چکانی تا چین و شکن موها را هموار کنی
جرعه‌ای سکوت بنوشی یا در پناه تنهایی مهار شده‌ات با دیگران هم کلام شوی تا بیاموزی و بیاموزانی
در این میان عروجی هم هست،
فرصتی تا تنور جان را به شراره‌ی تجربه دیگران بتابانی
تا به نوش حکمت یا عبرتی که به قول فردوسی جهان از آن آکنده است ناِئل آیی
++++
چو خواهی که دانسته آید به بر
به گفتار بگشای بند از هنر
بیت بالا بیان فردوسی و بهانه‌ی دعوت من از چند دوست فرهیخته است. با سپاس از بزرگوارانی که دعوت مرا پذیرفتند
برای معرفی کلی مصاحبه‌ها به همین بسنده می‌کنم که این بزرگواران، زنانی هستند که در زمینه‌های مختلف فعالیت داشته و به موفقیت‌های بسیاری هم دست یافته‌اند
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.