گمانی خام بود یا پراکندگی رویایی در شامگاه

من روحم را دیده ام

رنگی نداشت

نور یا سیاهی گنه آلودی نداشت

خاموش بود و در خروش

ولی ندایش آهنگی نداشت
 چون اشک زنی از مشرق
گزش تلخ قهر و شهد آشتی نداشت
وجودش هماوردی بر ایمان مردی نداشت

مسخ بود و شیدا ولی آزاد آزاد

انچرا که جسم خاکیم به تاوان ِجان داده بود
 در آغوش داشت

پژواک وجودِ رهایی بود
که غم دیروز و بیمی از فردا نداشت

روح من شاید دژ امروز بود
که سودای سرشت سروش-وشی نداشت
در کالبدی تهی تنها
ولی عشق کوبۀ در کوفتن
و ره جستن به باور پیمانی را نداشت


© All rights reserved