زاهدا من که خراباتی و مستم به تو چه
ساغر و باده بود بر سر و دستم به تو چه
تو اگر گوشه ی محراب نشستی صنمی گفت چرا
من اگر گوشه ی میخانه نشستم به تو چه
آتش دوزخ اگر قصد تو و ما بکند
تو که خشکی چه به من،من که تر هستم به تو چه
ساغر و باده بود بر سر و دستم به تو چه
تو اگر گوشه ی محراب نشستی صنمی گفت چرا
من اگر گوشه ی میخانه نشستم به تو چه
آتش دوزخ اگر قصد تو و ما بکند
تو که خشکی چه به من،من که تر هستم به تو چه
مستان و همای
خيلي زيبا و جالب
ReplyDeleteآفرين به شاعر و شما
:)
afarin be sha'er
ReplyDeletebande ke kareyi nistam
vali mamnoonam az lotfetoon ;))