تَرَک

 دیو تنهایی فشار پنجه‌هایش را بر گلویم تنگ‌تر کرد و قهقهه‌ای سرداد. برای لحظه‌ای نگاهم به چشمان قهوه‌ای گرگی که تصور می‌کرد شکار را یاد نگرفته و گوشه‌ای دست و پا زدنم را به نظاره نشسته بود  گره خورد. به تقلا نیم-نفسی کشیدم. نگاه کوتاه و تلخش را به عمق چشمانم قلاب کرد و درست در لحظه‌ای که فکر می‌کردم به دادم می‌رسد، راهش را کج کرد و در سکوتی خشک  ترکم کرد. من ماندم و پنجه‌های دیوی که در گلوگاه من به اعتکاف فرو می‌رفت 

#Shahireh_Sangrezeh

© All rights reserved