میگه از آدما گریزونه

قلمش رو خیلی دوست دارم، دریاست، یه دریای پر موج. میشه ساعت ها به نوشته هاش چشم دوخت و روخوانی که نه، بلکه حسشون کرد. آره دریاست، شاید برای همین هم هست که وقتی میاد به ماهیای من غذا میده

تو آخرین پستش نوشته بود که

"گناه کیست که پرده‌ها و پنجره‌ها و خورشید با هم چرک‌مرده‌اند؟"

چرک مرده، عجب کلمه نابی

شاید سنگینی این واژه ست که آسمون رو اینقدر نامهربون کرده، قحطی رنگ آبی انگار بدترین حادثه است. جز وقتی باران میباره و رنگ آسمون دودی میشد، بقیه وقتا آسمون سفیده و ادامه حریریه که جلو پنجره آویزونه

© All rights reserved