پرسه در کوچه پس کوچه های هنر - لیلی بختیاری

 مدتی در خیابانهای اطراف برای پیدا کردن جای دقیق گالری چرخیدیم. نهایتا از چند خانم رهگذر آدرس دقیق را پرسیدم. با لبخندی گفتند که آنها هم همانجا می روند، گویا در ورودی ساختمان در  خیابان پشتی بود. از ماشین پیاده شدم و به دنبال آنها راه افتادم. گالری در طبقه چهارم واقع شده بود. تصمیم گرفتم که به جای استفاده از آسانسور از پله استفاده کنم. تصمیم چندان درستی نبود. چرا که ساختمان قدیمی بود و سقف های بلند آن به این معنی بود که  پله ها ی زیادی باید صعود می شد تا به طبقه چهارم می رسیدم. بهرحال نفس نفس زنان به طبقه چهارم رسیدم. خوبی برنامه این بود که درست در هنگام ورود به میز نوشیدنی ها برمی خوردی. لیوان آب پرتقال دم در بسیار بموقع بود

 دیوارهای سالن که فضای وسیع و بازی داشت، پذیرای تابلوهای هنرجویان عکاسی بود و نمایشگاه تعداد زیادی بازدید کننده داشت. خیلی زود لیلی را که کنار عکس هایش ایستاده بود پیدا کردم. تابلوهایش بازگو کننده ی موقعیت برخی از زنان در ایران و تکنیک تلفیقی بین عکس و خطاطی بود. طبق معمول عکس ها گویا بود. مدتی به تماشا و تحسین عکس های ایشان گذشت و سپس فرصتی دست داد تا به بقیه تابلوها بپردازم. تنوع تکنیک و ایده ی پشت عکس ها بسیار جالب بود. از جالب ترین قسمت ها علاوه بر تابلوهای خانم بختیاری، عکس های تلفیقی دانشجوی روسی بود که بناهای سمبولیک روسیه را در پیکادلی منچستر مونتاژ کرده بود 

.  برای خانم لیلی بختیاری آرزوی موفقیت هر چه بیشتر می کنم و امیدوارم به زودی باز هم فرصت تماشای کارهای ایشان دست بدهد

برای اطلاعات بیشتر به سایت های زیر مراجعه نمایید
http://yellowbanana.org/ba-hons-students/lili-bakhtiari.html
https://www.facebook.com/lili.photographymanchester?ref=hl&ref_type=bookmark

© All rights reserved