ایران، ایران

چقدر زود تپش قلبم شروع شده هنوز بیشتر از 24 ساعت به اولین بازی ایران مانده ولی حسابی رفتم تو حس فوتبال. پارسال  برای آخرین بازی مقدماتی ایران مقابل کره جنوبی (در خرداد  1392) ایران بودیم. تازه از راه رسیده بودیم و گیجی راه هنوز از سرم نپریده بود که بازی ایران شروع شد.  جلوی تلوزیون نشستیم و به تشویق تیم از راه دور و پای گیرنده ی تلوزیون پرداختیم. بازی را دقیقا یادم نمی آید ولی گل قوچان نژاد را کاملا به خاطر دارم. حتی می دانم در آن لحظه کجای اتاق ایستاده بودم و چگونه سعی داشتم با دوربینم عکسی از تصویر تلویزونی بیندازم

 بعد از پایان بازی صدای بوق اتومبیل ها ما را هم وسوسه کرد تا به خیابان برویم و از نزدیک شاهد جشن و شادی مردم باشیم. بودن در ایران آنهم در چنین موقعیتی شانسی فوق العاده بود. چند ساعت در ترافیک گره خورده ای که نه راه پیش و نه راه پس، پیش پای ما می گذاشت گذراندیم و بالاخره تصمیم گرفتیم که مسیر را پیاده طی کنیم. اگرچه مسیر خیلی هم طولانی نبود، ولی از انجا که مادر هم با وجود ناراحتی که داشت همپای ما میامد کمی نگران بودم. با این حال تنها چاره پیاده رفتن بود. هر طوری بود، مسیر را طی کردیم و به جمعیت انبوهی که دور هم جمع شده بودند پیوستیم

خیلی از جوان ها مشغول رقص و پایکوبی بودند و بقیه هم با کف زدن و سوت همراهی می کردند. نیروی انتظامی از دور همه چیز را زیر نظر داشتند ولی کاری نداشت و جمعیت را راحت گذاشته بودند تا انرژی خود را تخلیه کنند. جالب اینجا بود که شعارهای مردم رنگ سیاسی هم بخود گرفت: "پا قدم روحانی، رفتیم جام جهانی". بستنی و ذرت بدست کنار جمعیت ایستاده بودیم و نگاه می کردیم. حواسم هم به مادر بود (بخصوص بعد از  پیاده روی نسبتا طولانیمان) و هم به بچه ها. حدود نیم ساعت که گذشت نفهمیدم از کجا و چه کسی شروع به انداختن ترقه کرد. جمعیت مثل ساردین در قوطی کنسرو بهم چسبیده بودند و ترقه ها یکی بعد از دیگری وسط جمعیت می افتاد، عجیب اینجا بود که برای اکثریت این امری طبیعی بود ولی  به نظر من موقعیت کمی نگران کننده شد، تصمیم به برگشت گرفتیم. باز هم باید راهی طولانی را پیاده میامیدیم ولی خوشبختانه انرژی راه یافتن تیم ملی به جام جهانی در وجود تک تک ما حلول کرده بود و توانستیم خودمان را به خانه برسانیم. خلاصه آنروز با خستگی جسمی ولی پر از شعفی فراموش نشدنی به خانه برگشتیم و اکنون ... بازهم ما گل می خوایم یالله   

 © All rights reserved