نظر شخصی
چاره ای جز انتظار نبود، با اینکه خیلی هیجان زده بودم باید تا ساعت 8 شب صبر می کردم تا بازی ایران و نیجریه شروع شود. فقط امیدوار بودم که بازیکنان تیم ملی با آرامش بیشتری از من روزشان را شروع کرده باشند. ناخن هایم را با سه رنگ سبز، سفید و قرمز تزیین کردم و طبق معمول سر کلاس حاضر شدم. در پایان کلاس مایکل فرم شرط بندی را از کیفش بیرون آورد و شروع به تکمیل آن کرد. گاهی هم برای اطمینان و به عنوان مشورت، ضمن آنکه فرم را تکمیل می کرد، نام تیم های که فکر می کرد برنده می شوند را بلند بلند برای کلاس می خواند. حواسم به او و پیش بینی هایش که یکی بعد از دیگری اعلام می شد نبود، ولی وقتی گفت "بازی بعدی نیجریه برنده خواهد بود"، فوری اعتراض کردم که "کی گفته؟ اصلا هم همچین اتفاقی نخواهد افتاد". طفلک مایکل، فوری معذرت خواست و گفت "ببخشید باید می گفتم که ایران می بره" و یکی دیگر پرسید، ایران یا عراق؟! دفعه اول نبود که فردی انگلیسی، ایران و عراق را با هم اشتباه می گرفت. بهرحال ناخن هایم را نشان دادم و گفتم "ایران، ایران با پرچمی این رنگی". خلاصه نمی دانم که مایکل روی فرمش کدام تیم را برنده پیش بینی کرد ولی خیلی مهم نبود
باید سریع به خانه برمی گشتم و برای بازی آماده می شدم. مدتی بعد با بوق و کرنا در خانه "م" دور هم جمع شدیم. باید مرتب به خودم گوشزد می کردم تا نفس کشیدن فراموشم نشود... بازی آغاز شد. حدود یک ربع اول گیجی معمول بچه ها و جوگیر شدنشان برایم عادی بود، ولی وقتی به شیوه معمول دفاعی بازی کردن ادامه دادند فهمیدم که خبری از بازی تهاجمی نخواهد بود. خلاصه بازی بدون گل به پایان رسید و به نظرخیلی ها مخصوصا دوستان داخل ایران، بچه ها بازی خوبی ارائه دادند. ولی به نظر من حیف که طبق معمول عقب کشیده بودند و کمابیش بازی در زمین ایران انجام شد. به قول "ر" رنگ سبز پیراهن حریف بچه ها را گیج کرده و آنها را با چمن اشتباه می گیرند. باری، آندو و دژاگه (طفلکی تنها باید خط حمله را تشکیل می داد، پس بقیه کجا بودند؟ آهان چسبیده به گل خودمان!) بهتر از بقیه بودند. کاش بازی را بعدا برای بچه ها تحلیل کنند و در تیم در مورد نقاط ضعف و قوت بازیکنان صحبت بشود. خلاصه که شانس آوردیم که گل نخوردیم ولی امیدوارم که بچه ها در بازی بعدی ترس را کنار بگذارند و بازی را به زمین مقابل هم بکشانند. شخصا گمان نمی کنم ما شانسی در مقابل آرژانتین داشته باشیم ولی باخت با یک بازی خوب در مقابل آرژانتین هم برای خودش برد است. البته می دانم که در اقلیت هستم و خیلی ها مخالفند. بهرحال باید دید برای آن روز مربی و تیم چه نقشه ای کشیده اند
ولی خودمانیم تماشاچیان ایرانی حاضر دراستادیوم معرکه بودند. صدای تشویق هایشان و "ایران، ایران" گفتنشان گاهی فضای استادیوم را پر می کرد. امیدوارم برای بازی های بعدی هم به همین ترتیب ادامه دهند
بهرحال یک امتیاز داریم و برای این امتیاز ممنون تیم هستیم ولی خواهشا بچه ها حمله کننین
َ گزارش بازی ایران و نیجریه
http://www.telegraph.co.uk/sport/football/world-cup/10903500/Iran-vs-Nigeria-World-Cup-2014-live.html
© All rights reserved
No comments:
Post a Comment
Note: only a member of this blog may post a comment.